“İkrar verdim durmadım sözümde,
Hep bu nefsi emarenin yüzünden,
Hubbi dünya yer eyledi gözümde,
Hep bu nefsi emarenin yüzünden…
Toprakta halk oldum taşta yaşadım,
İçe dönemedim dışta yaşadım,
Baharı görmedim kışta yaşadım,
Hep bu nefsi emarenin yüzünden…
Öteye gönderdim beriye gitti,
Bilmem bunca ömür nereye gitti,
Attığım her adım geriye gitti,
Hep bu nefsi emarenin yüzünden…
Salihler içine karışamadım,
İyilikte takvada yarışamadım,
Bir türlü kendimle barışamadım,
Hep bu nefsi emarenin yüzünden…
Fikir beldesinden edildim sürgün,
Gerçekten yirmi dört saat mi bir gün?
Aynalar yüzüne tükürür her gün,
Hep bu nefsi emarenin yüzünden…
Gece gündüz inim inim inlerim,
Kendim konuşur kendim dinlerim,
Gaflet ile geçti bütün günlerim,
Hep bu nefsi emarenin yüzünden…”
Bilal KARADAĞ
