Olmayan problemi kendi eliyle yaratıp daha sonra o problemi çözüp kahraman olma taktiği geri kalmakta, gelişmemekte ısrar eden ülkelerin ve bireylerin ne yazık ki ortak sorunu ve mide bulandırıcı gerçeğidir.

Olmayan bir problemi yaratıp daha sonra o problemi çözmeye çalışmak ve bunun için para, zaman, çaba sarf etmenin mantığını oldum olası anlayabilmiş değilim. Aslında anlıyorum da anlam veremiyorum. Neden bu gerçeği kimse görmüyor diyorum bu kadar mı kör insanlar gerçi bence bu körlüktür, körü körüne bir şeylere inanmaktır.

Sizin de mutlaka dikkatinizi çekmiştir. Misal problemi yaratanlar ile probleme çözüm üretmeye çalışanlar aynı kişilerdir. Yahu sen problemin kaynağı iken nasıl olacak çözümün bir parçası olabileceksin.

Ve biliyor musunuz bizim toplum olarak en büyük problemimiz bizi bu duruma getiren süreci, olayları ve kişileri unutmamız. Öncesini unutup son noktayı hatırlamamız.

Misal veriyorum bir kişi bizi bile isteye bir bataklığa itti ve daha sonra o kişi gelip sözüm ona elimizden tutup kendince bizi o bataklıktan kurtardı. Bizler de bu sebeple ona minnettarlık duygularıyla dolduk. Oysaki bizim o bataklığa düşme sebebimiz, kahramanımız diye tanımladığımız o kişiydi ve olmayan bir problemin sahibi olmamı sağlayıp, yordu, üzdü daha sonra da sözüm ona beni o problemden kurtardı.

Kendimize sormamız gereken şey şu aslında; ben bu problemi neden yaşıyorum, bu problemin sebebi veya sebepleri nelerdir. Ne zamanki problem yaşamamızın sebebi olan kişileri, problemi çözdü diye kahraman olarak görmekten vazgeçer ve aslında suçlunun (sahte) kahramanımız olduğunu analiz edebilirsek o zaman kurtuluşa bir adım daha yaklaşmış oluruz.

Belki de doğru cümlelerle yeterince kendimi ifade edemedim ama bence sizler ne demek istediğimi anladınız. Devrik cümlelerimin hayatınıza ışık tutabilmesi umuduyla.

Demek istiyorum ki kahraman olarak gördüğünüz insanların aslında problemin kaynağı olduğunu unutmamamız ve kendimizi aldatmamamız gerekiyor.

Körlük bir tercihtir. Görmek ise bir zorunluluktur.

Görmek isteyen herkese bu yazımı armağan ediyorum.