Bugün 20 Kasım…
Dünya Çocuk Hakları Günü.
Ama sormadan edemiyoruz:
Hangi çocuk hakları?
Savaşın gölgesinde büyüyen çocukların mı?
Okula değil, tarlaya, inşaata, atölyeye giden çocuk işçilerin mi?
Depremin ardından hâlâ konteynerde yaşayan, eğitime erişemeyen çocukların mı?
İstismara uğrayan ama sesini çıkaramayan çocukların mı?
Bir meyveyi, bir oyuncağı bile hayal edemeyen çocukların mı?..
Evet, bugün onların günü deniyor.
Ama dünya onlara hâlâ bir “hak” değil, “yük” gibi bakıyor.
Çocuklar savaşlarda ölüyor, yoksullukta kayboluyor, en temel hakkı olan “çocuk olmayı” bile yaşayamıyor.
Çocuk hakları sadece kutlanacak bir gün değil,
Her gün hatırlanacak bir sorumluluktur.
Çocuklar geleceğimizdir diyorsak, önce bugünü onlara yaşanır kılmalıyız.
Gelin çocuklara sadece oyuncak değil, adalet de hediye edelim.
Sadece bir gün değil, her gün hak ettikleri gibi yaşamaları için mücadele edelim.
Çünkü çocuk hakları, ancak gerçek adalet varsa vardır!
Ali Gülmez hocamın kaleminden Mavi Umutlar şiiriyle tamamlayalım:
"Mavi umutları vardı,
Çok renkliydi, masum çocukların hayalleri.
Her taraf mas maviydi, gittikleri yolda.
Yoksulluk kendi tercihleri değildi tabi ki,
Ölümü tercih etmedikleri gibi.
Azgın dalgalarla boğuşarak,
Temiz yağmur tanelerinden farksız,
Sahillerden karaya düştüler,
Tek tek söndüler birer ışık gibi..."
Ama sönmesin bu ışıklar diyorum!...
#DünyaÇocukHaklarıGünü
#ÇocukİşçiliğineHayır
#BarışİçinÇocuklar
#HerÇocukBirDünyadır
