Çiçekten çiçeğe uçmak, konmak, hoplamak, bir arı için övünülecek bir şey değildir.
Bir insan da sahip olduklarıyla, her ne olursa olsun, övüneceği bir şey değildir.
Gün gelir, elinde-avucunda ne varsa hepsi gider-çıkar, etrafında hiç kimse kalmayabilir.
O yüzden elindekileri muhafaza etmek, en büyük yetenektir.
Hele hele bazısı için; “sen şurada dur, garantisin, o olmazsa, tekrar sana dönerim” demek, herhalde ahmaklıktan, ukalalıktan, rezil-rüsva olmaktan başka bir şey değildir.
Sanki Aslan’dır, sanır başkası Köpek,
Farkında değil, olur kendisi Köpek,
Katleden katil, can alıyor adice,
Adi, şerefsiz, konur tanısı Köpek!..
Dert de senden, derman da senden…
Derdin de hoş, dermanın da hoş.
Evvel de, ahir de, zahir de sensin…
Hakkımızı sana bıraktık Ya Rabb!
Kalbimizde ki sızıyı da, hayallerimizi de…
Bir adım ilerisini, bir soluk sonrasını da,
Beddualarımızı da, dualarımızı da…
Gayrısı sana kalmış!
En büyük vekil sensin Ya Rabb!
Beyefendi mi?
Ağabey mi?
Kardeş mi?
Amca mı?
Adam mı?
Âdem mi?
İnsan mı?
Yoksa şeytan mı?
Bir türlü sana nasıl sesleneceği mi bilemedim!
Sahi, siz hangisine lâyıksınız acaba?
Bir de içinizde ki o anlamadığınız anlamda şeyler yok mu?
Allah (cc) sizi bildiği gibi yapsın, emi!
Kimine göre varım, kimine göre yokum!
Düşünüyorum da; acaba ben gerçekten var mıyım, yok muyum?
Kerim BAYDAK
