Yeryüzündeki tüm insanlar için elbette yılın 365 günü önemlidir, ancak yüreğinde sevgi ve muhabbet olgusu bulunanlar için 14 Şubat daha da önemlidir:
14 Şubat, dünya genelinde “Sevgililer Günü” olarak kabul edilmiş, bu vesile ile sevenler-sevilenler her yıl bu günü coşkuyla kutlamaktadırlar.
Yüreğinde sevgi hasleti taşıyanlar, zaman zaman sevginin olağanüstü seline öyle bir kapılırlar ki, onlar için dünya denilen şu âlem her şeye rağmen adeta tozpembe görülür…
İçinde sevgi adına bir kıpırtı bulunmayanların ise, dünyaya gelmiş olmaları bile hiçbir anlam ifade etmez.
Hülasa bu âleme boşa gelmiş, boşa da gitmiş olurlar.
İşin açıkçası, yeryüzünde sevgiyi tatmayanlar, sevgiden bihaber yaşayanlar adeta meyvesiz ağaçtan farksızdırlar.
Sevgi öyle bir şey ki; tarifi bile mümkün olmayan muazzam güzelliklerle donatılmış bir duygu.
Sevgi; bir sakızı bile sevdiği ile paylaşıp yaşamaktır.
Sevgi; hissetmek, yaşamak ve yaşatmaktır.
Sevgi; dokunmak, göz göze gelmek, coşup çağlamaktır.
Sevgi; ağlamak, sevgi, gülmektir.
Sevgi; sevinmek ve hüzünlenmektir.
Sevgi; düşünmek, acımak tolu gibi gözyaşı dökmektir.
Sevgi; annedir, babadır, çocuktur, aba ecdattır.
Sevgi; devlettir.
Sevgi; Allah’a şükretmektir, Allah’a hakkıyla kul olmaktır.
Sevgi; zikir meydanında coşup çağlamaktır.
Sevgi; aşk arenasında Mevlevi misali bir ayağını yere sabitleyip, “Hu” nidalarıyla dönmektir.
Sevgi; için için gülmektir, ağlamaktır.
Sevgi; peygamberine layıkıyla ümmet olmaktır.
Sevgi; rüyalarını peygamberle süslemektir.
Sevgi; aşktır, arkadaştır, dosttur, dostluktur, komşudur, komşuluktur…
Ama velâkin sevgisizlik; karamsar bir tablodan ibarettir. Yaşamın tadına varamamaktır.
Kalbinin en kutsal köşesinde sevgi hasleti taşıyanlara, yüreği sevgi ateşiyle kıpır kıpır çarpanlara selam olsun.
Tüm sevenlerin “Sevgililer Günü” kutlu olsun.
Nice sevgililer gününe kavuşmak dileğiyle selam, sevgi ve gönül dolusu muhabbetlerimle…
Bilal KARADAĞ
