Geriye dönüp baktığımızda, “Nerede o eski Nevruz şenlikleri” diye hayıflanıyoruz…
Adıyaman şehir merkezinde ikamet edenler; eskiden her yıl 21 Mart günü Nakib’in havuzuna akın ederdi.
Kayalık Mahallesi sınırları içerisinde bulunan havuzun çevresi Nevruz olarak bilinen 21 Mart’ta, adeta mesire alanına dönüşüverirdi.
Halk arasında ilkbaharın müjdeleyicisi anlamı taşıyan Nevruz gününde, tabiri caiz ise havuzun bulunduğu bölgeye iğne atsan yere düşmezdi.
Çoluk çocuk demeden bütün ahali o gün havuz başında keyfince eğlenirdi.
Yeşil çimlere sergiler serilir, çiğköfteler yoğrulur, koyu muhabbetler yapılırdı.
Hem de gün doğumundan gün batına kadar…
Aileler kendilerince değişik yemekler yapar, birbirlerine ikramda bulunurlardı.
Çocuklar ise kendi aralarında ip atlar, top koşturur, körebe, kırcik, çelik çoban vb. oyunlar oynarlardı.
Kısacası o gün; insan selinin oluştuğu havuzun bölgesi, adeta cıvıl cıvıl olur ve
herkes türlü eğlencenin akıntısına kapılır doyasıya eğlenirdi.
Elhasıl, Nevruz gününde; insanların gönlünde neşe, sevinç ve mutluluk seli oluşur, hem de dalga dalga yayılır ve akabinde nazlı nazlı doruğa ulaşırdı…
Hele o gün bölgede oluşan manzaranın ahenkle yeşil örtüyle birleşmesi var ya; inanın uzun zaman hafızaların belleğinde yer edinirdi.
Hâsılı, o renkli şenlikler özel bir anlama bürünür ve mukaddes gönüllerin gizemli köşelerinde hayli zaman iz bırakırdı.
Zira yağışlı ve çetin geçen Karakış’ın geride kaldığı, çiçeklerin açtığı, kuşların cıvıl cıvıl ötüştüğü, yeşil örtünün belirdiği, tabiatın canlandığı, katılaşan kanların yeniden sıvılaştığı, hâsılı sıcak havaların başlangıcının müjdeleyicisi olarak bilindiği 21 Mart günü bayram havasında kutlanırdı.
Pekâlâ geçmişteki Nevruz’ların havasını toplum olarak şimdi yakalayabilir muyuz?
Elbette kocaman bir “Hayır!”
Anlaşılan o ki; cevabımızın “Hayır” olmasından ötürü eski Nevruz’ları arıyoruz.
Selam, sevgi ve gönül dolusu muhabbetlerimle…
Bilal KARADAĞ
