İkrime, Ebu Cehil’in oğlu olması, dine, peygambere düşman olması için yeterli bir sebepti.
Babasından hiç de geri kalmamış, her türlü düşmanlık örneklerini sergilemişti.
Ne var ki, hidayet onun kalbine girince; “Allah dinine düşmanlıkta ne yapmışsam iki katını Allah dini için yapacağım” diye ahdetti.
Sonrasında “Bu benim rabbimin kelamıdır” diye gözyaşları içinde Kur’an-ı Kerim’i okudu.
Okuduklarını bütün ruhuyla yaşadı, varını yoğunu Allah yolunda seferber etti, verdiği söze harfiyen riayet etti…
Bununla da yetinmeyip Yermük’te hem kendi canını, hem oğlunu Allah için feda etti.
Ölümüne dakikalar kala ayağa kalktı; zira kendisinden yıllar önce vefat eden Allah Resulü’nün ruhaniyeti bulunduğu yere teşrif etti.
Ve O’na; “Verdiğim sözü tuttum mu ey Allah’ın Resulü?” diyerek, şahadet şerbetini içti…
Selam, sevgi ve gönül dolusu muhabbetlerimle…
Bilal KARADAĞ
