Gönlümün arzularını emin bir hâlde bilerek,
Etinde değil ruhunda buldum ama sen görmedin.
Dinmeyen gözyaşlarımı parmaklarımla silerek,
Yağmur yüklü bulut gibi doldum ama sen görmedin…

Uykularım cadde sokak benden uzak geziyorken,
Eller rüya âleminde ben mestâne sızıyorken,
Helâk düştüm, aciz kaldım yıllar beni eziyorken,
Gizli gizli saçlarımı yoldum ama sen görmedin…

Yaşanmadan gelip geçen yıllar için yanıyorken,
Kendimi işe yaramaz bir mahlûkat sanıyorken,
Akıl şaşkın baş dumanlı halâ seni anıyorken,
Yana-yakıla ağlarken güldüm ama sen görmedin…

Aşk ile hu! diyerekten sevdâyı gönlüme dola,
Dizler tutmaz, gözler görmez hâlâ bakıyorsam yola,
Tomurcuklarım savruldu sabitleyemedim dala,
Zemheri değil baharda, soldum ama sen görmedin…

Yıllar oldu bekleyişim dönersin diye özüne,
Yaşanmazdı tüm olanlar sâdık kalsaydın sözüne,
Bakacak feri kalmadı ‘ana’ Ayser’in gözüne,
Sekarat anımda yoktun, öldüm ama sen görmedin…

Ayser ÖZBAKIR