Bazen insanları övmek, iyi davranmak, gönül almak, taltif etmek, bazen de insanları eleştirmek, kötülemek, yaftalamak gibi alışkanlıklarımız var.
İnsan olarak bunları hak edebilmek için, var gücümüzle de çaba harcıyoruz.
Belki de toplum olarak, sevgi, saygı, hoşgörü, sağduyu, anlama, anlaşılma, empati yapma gibi kavramları kaybediyoruz.
İnsan sormadan edemiyor!
İnsanlar bir arada yaşamayı öğrenemeyecekler mi?
Ne oluyor bize?
***
Kar yağıyor, ama ağırdan almaya başlıyor.
Hep memleketimizin diğer yerlerinde, biraz da bu yana, bu yana!..
Gökte nazlı nazlı salınan güzel!
***
Ben vazgeçtim, bende ki benden, bir de kendimden,
Sen bir türlü vazgeçmedin, hiç benden.
Söyler misin, niçin ve hadi ama bir neden?
***
Biri komşu-komşuluk mu dedi!
Hani, nerede, gören var mı?
Apartmanlar arttı, komşuluk öldü.
Tabi beraberinde insanlık, insaniyetlik!..
***
İş bulmak, sayısız ihtimallerden bir tanesidir.
İş bulmak, sayısız ihtimalleri içerisinde eritir.
Arayıp da iş bulmayan işsizlerin Allah (CC) yardımcısı olsun.
***
Rahmetli dedem yaşasaydı ve yolda giderken, önünde yürüyen ve kendi kendine konuşanları görseydi; "Yazık ya kafayı yemiş, Allah yardımcısı olsun!" diyeceğinden eminim.
***
"Kuru fasulye çok tuzlu olmuş" diyorum.
"Bir şey olmaz, yanında tuzsuz ayran var, içersen dengeler" diyor.
Hay sağ olasın, iyi ki de "biraz su katıver, dengeler" demedi yani!
Çok sağ ol!
***
Altı nimet, üstü velinimet.
Kerim BAYDAK
