Ateist bir adam günün birinde ormanda geziyor, etrafındaki güzelliklere pür dikkat bakıyormuş.

“Evrim ne özellikler yaratıyor” diye düşünüp mest oluyormuş.

Birden arkasında kocaman bir ayı belirmiş ve onu kovalamaya başlamış.

Adam bütün gücüyle kaçıyormuş, zira her arkasına bakışta ayının daha yaklaşmış olduğunu fark ediyormuş.

Dakikalarca süren bir kaçışın sonunda adamın ayağı yerdeki dala takılmış, ayı adamın üzerine atlayıp, pençesini kaldırıvermiş.  

Tam vurmaya hazırlanırken, adam “Tanrıııııııııııımmmmm!!!” diye bağırmış.

Bir anda zaman durmuş, ayı donmuş, ormandaki nehir bile akmaz olmuş.

O sırada orman kararmış ve gökyüzünden bir ışık huzmesi adamın üzerine parıldayıvermiş.

Çok derinden gelen bir ses: “Yıllarca bana inanmadın, yaratılışı kozmik bir kazaya bağladın, sana bu durumda yardım etmemi mi istiyorsun? Seni sevgili bir kulum mu saymalıyım?” demiş.

Adam utanç içinde: “Biliyorum bunca yıldan sonra dindar biri olmayı istemem haksızlık, lakin belki ayıyı dindar yapabilirsiniz” demiş.

Ses: “Peki diye karşılık vermiş ve ışık kaybolmuş, nehir tekrar akmaya başlamış.

Ayı pençesini indirmiş, iki pençesini de göğe doğru çevirmiş ve konuşmaya başlamış: “Tanrım, senin rızkınla orucumu açıyorum, hamdolsun verdiğin nimetlere” deyivermiş…

Selam, sevgi ve gönül dolusu muhabbetlerimle…