Burası bir akıl hastanesinin
dördüncü katı,
...
Sana bu satırları buradan
...yazıyorum
Bu sana yazdığım kaçıncı
mektup bilmiyorum
Yokluğuna alışamadığım,
Ve hayalin ile yaşadığım,
İsmini sayıkladığım...
Sana benzeyen birini
gördüğümde ağladığım
için burdayım
Kimse anlamıyor beni,
Deli olduğumu
düşünüyorlar,
Sana geleceğimi
söylüyorum
Bağlıyorlar beni,
Kendimde değilmişim,
Gidemezmişim,
Göremezmişim,
Öldüğünü kabul
edecekmişim...
O ölmedi diyorum,
Ağlıyorum...
Öldü diyorlar,
Dönmeyecekmişsin,
Ellerini tutamayacakmışım,
Gözlerine
bakamayacakmışım,
Sarılamayacakmışım sana,
Dokunamayacakmışım,
İyileşene kadar burda
kalacakmışım...
Ben deli değilim diyorum
anlamıyorlar,
Hemşireler geliyor yanıma
Acıyan gözlerle bakıyorlar
bana,
Oturup anlatıyorum onlara,
Beni bekliyor diyorum,
Özlemiştir, merak etmiştir,
Onlar da ağlamaya
başlıyor.
Sana bu mektubu
Bir akıl hastanesinin
dördüncü katından
yazıyorum,
Yokluğunu yaşıyorum,
Yaşadığını biliyorum,
Biliyorum gitmedin,
Bizi ayıracaklarını
sanıyorlar
Ayıramazlar biliyorum
Mevsim kış,
Üşüyor musun?
Hava soğuk,
Kar var ADIYAMANDA
Ellerin buz tutmuştur şimdi
Ellerini tutmalıyım,
Isıtmam lazım,
Üşüyorsun biliyoum
Montumu vermeliyim sana,
Gelmeliyim diyorum
Biliyorum sende özledin
beni
Merak etme iyiyim ben
Sadece gelemediğim için
affet beni
Dedim ya,
Bu sana yazdığım kaçıncı
mektup bilmiyorum
Sen neden cevap
yollamadın hala?
Yoksa göndermiyorlar mı
mektuplarımı sana?
Yada;
Sen yazıyorsun da bana mı
vermiyorlar?
Adresi daha iyi yazıyorum
buraya,
Altınada özellikle tarif
ediyorum,
Bulmaları kolay olsun diye
seni,
Oysa ki Adıyamandaki hangi
postacıya sorsan bilir evini,
Acele cevap bekliyorum
birtanem
Seni çok seviyorum...
Adres: pınaryayla köyü mezarlığı
işte: ’ AŞKIM ÖLMEDİN ve BEN ÖLMEDİM’ diye.
