Ya gökyüzü yarıldı, ya da ben öyle sandım,
Anılar eski deyip, silen var mı dünyada.
Su akar yolu bulur “boş ver” dendi ve kandım,
Şöyle dört başı mamur, bilen var mı dünyada…

Her şeyde biraz sen var kuşattığın dünyamda,
Gönül gözüm uyanık, gel görürüm rûyamda,
Yorulmadan yüreğim beklemekte kıyamda,
Şöyle dört başı mamur, gelen var mı dünyada…

Hiç bir şeyde gözüm yok senli ânlar dışında,
Üşümeden yaşarım mevsimlerin kışında,
Saklarım gülüşleri gözlerimin yaşında,
Şöyle dört başı mamur, gülen var mı dünyada…

Daha koklayamadan kurur gül veren bağlar,
Yıkılır yerle-yeksan yaslandığın dev dağlar,
Kilit vurur diline hem hastalar, hem sağlar,
Şöyle dört başı mamur, ölen var mı dünyada.?

Ayser ÖZBAKIR