Hadi bugün çocukluğumuza dönelim.. Birgün için çocuk olalım. Elimizde Türk bayrakları, kalbimizde bayram coşkusu, yüreğimizde Atatürk aşkı, ağzımızda pamuk şeker tadı..
Bugünlük tüm büyüklenmelerimizi, tüm kederlerimizi, yaşımızı, cinsiyetimizi, dertlerimizi unutalım. Çocuk kalan yanımız dışında her şeyi rafa kaldıralım. İçimizde bir yerlerde mesken tutan, yaramazca kaçan, her arandığında bulunamayan, zaman zaman ihtiyaç duysak da çıkartmaya ya fırsat ya da zaman bulamadığımız o çocuğu bulalım. Bizim olan yanımızı tekrar bir günlüğüne ortaya çıkartalım. Bugün biz de çocuklar gibi 23 Nisan’ı kutlayalım..
Karışalım bugün çocukların arasına. Onların masumiyetinden, umudundan, saflığından, sevgisinden ve coşkusundan alabildiğimiz kadar alalım. Ruhumuzu onlardan aldıklarımızla dolduralım..
Bize sunulan bu güzel armağanı hakkıyla yaşayalım. Çocuk olalım.. Ruhumuzla, beynimizle, ağzımızın tadıyla.. Bir de elimizde minik bir Türk bayrağıyla..
Bu coşkuyu gerçekten hissediyorsak: şöyle bir gökyüzüne bakalım.. Ben yazı biter bitmez, gözlerimi engin maviye çevirip, sizlere gülümseyeceğim. Eğer siz de yazıyı okuduktan sonra aynını yaparsanız, çocuk kalbimizle belki hissederiz ve yine belki de birbirimize gülümseriz..
Atatürk’ü ve bize bıraktığı değerleri unutmamamız dileğiyle...
23 Nisan kutlu olsun..
Hoşça, dostça, çocuk yanınızla kalın..
Emine ÖZEL SUMMAK
