Bu ramazan arifesinde aklıma ansızın düşen bir şey var.
Ramazan geldi mi her nerdeysen, hangi ruh iklimindeysen bahar olacaksın,
bahar yağmurları gibi yağacaksın insanların üzerine.
Tarumar olmuş bahçelere gül, bizâr olmuş yüreklere umut,
tenhalaşmış sokaklara ses, virane evlere ışık olacaksın.
Bir yetimin yüreğine değen merhamet, ağlayan bir kadının gözlerine mendil,
çaresiz bir fakirin derdine çare olacaksın.
Yoksa kendine özel bir ramazanla görevini yapmış mısayılamazsın.
Benim çocukluğumda ramazanın bir ışık gibi
üzerimize düşmesinin nedenleri bunlar mıydı bilmiyorum.
Bildiğim bir şey var…
Artık ne ben o eski benim, ne de o ramazanlar eski ramazanlar.
O yıllar çok uzaklarda kaldı, o ramazanlar çok uzaklarda.
Fakat hâlâ yaşıyoruz ve
bir ramazan deryasının daha içine düştük çok şükür.
Hadi! sosyal komşuluğu kendimize şiar edinelim olur mu?
Ayser ÖZBAKIR
