Kastamonu’da 1957 yılında dünyaya gelen Say, 1986-1987 İstanbul Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Tekstil Ana Sanat Dalından mezun oldu. 1987-1988 öğretim yılında Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Resim-İş Eğitimi Bölümüne, Tekstil Tasarım ve Temel Tasarım derslerini vermek üzere Öğretim Görevlisi olarak atandı. 1990-1991 yılında Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Resim-İş Eğitimi Anabilim Dalı Marmaris Yöresi Kirkitli Düz El Dokumaları konulu yüksek Lisans, 1998-1999’da Niğde Bor İlçesi Bekdik Kilimleri isimli tezi ile doktora programını tamamladı. Resim Eğitimi konusunda uzmanlaşarak 2002-2003 yılında Yrd. Doç. Dr. kadrosuna atandı. Bölümünde verdiği derslerin yanı sıra, Ankara, Kastamonu, Çankırı, Alanya, İstanbul, Bulgaristan ve Gürcistan 15 kişisel resim sergisi açtı. Yurt içi ve yurt dışında Florida, Venedik, Paris, Tiran ve Ürdün’de çok sayıda karma resim sergisine katıldı. Kültür Bakanlığı DÖSİM Uzmanlar Kurulu üyeliği, AKM Arış ve Gazi Eğitim Dergisi, hakem kurul üyeliği yaptı. Yurt içi ve dışında özel, resmi kurum ve kuruluşların koleksiyonlarında çalışmaları bulunan Say, makale, kitap, bildiri, konferans, proje, alan araştırmaları, hakemlik görevleriyle de bilimsel ve sanatsal çalışmalarına devam etmektedir. GESAM ve SAKÜDER üyesi, özgün eser TÜBİTAK ödülü sahibidir. Say’ın, Sanko Sanat Galerisi’nde yarın (7 Şubat 2020, Cuma) saat 17.30’da açılacak sergisi, 28 Şubat’a kadar her gün 10.00-22.00 saatleri arasında gezilebilecek. -KAM, KADIN, DOKUMA ÜÇLEMESİ Kam: Türklerin gök tengiri inancına göre, Tengiri tarafından seçilmiş kişiye verilen isim. Görevi: Seçilmiş “Kut” luk verilmiş lider ile Tengiri arasında bilgi taşımak. Kandaş toplulukları bir arada tutmak. Ata ruhlardan aldığı bilgileri insanlarla paylaşmak. Şifa bilgileri vermek. Manyak: Kamların ata ruhlardan aldıkları talimatlarla hazırlayıp dini ritüeller sırasında giydikleri elbise Dokuma: Türklerin her alanda kullandıkları ürün. Mimari, duvar resmi, mobilyası, koruyuculuğu temsil eden, yün, keçi kılı, gibi malzemelerden “ıstar” tezgahında kirkitle sıkıştırılarak elde edilen kullanım araçları. Kadın:Türklerde ata, ana saygın kişi. Kam, Kadın, Dokuma ayrılmaz bir bütün. Anadan kıza aktarılan sözlü bilgi, tekrar edilerek üretilen dokumalar. Kaynak : PHA