<p > Kitap Adı: ZAMANSIZ GİTMELER</p> <div >Yazar: Şükrü UYAR</div> <div >Türü: Şiir </div> <div >Yayınevi: Altınbilek Yayınları</div> <div >Basım Yılı: Haziran 2008</div> <div > </div> <div >Kitap Önsözünden:</div> <div > </div> <div > Türküler, şarkılar söyleniyordu. Herkes müziğin ritmine kendini kaptırmış, sohbet ediyordu. Nasıl ki bir şiir okundu; işte o vakit, oradaki herkes önce şiiri okuyana baktı; sustu, düşündü, duygulandı; kimisi ağladı, sonra da şiiri okuyanı ayakta alkışladı. “İşte!” dedim kendi kendime: Şiir, güzel yazılıp güzel okunduğunda, her zaman şiir sevenler tarafından ayakta alkışlanacaktır.</div> <div >Şiir de en azından yaşamak kadar ciddi bir iştir. Hayatın her alanında nasıl ki ciddiyet gerekiyorsa şiirde de ciddiyet söz konusu olmalı ki, şiir, gereken değeri, saygınlığı görsün ve nice şiir dostunun yüreğine aşkla dokunabilsin.</div> <div > Dostlarım hep söylerdi bana: “Bu şiirleri sana kim yazdırtıyor?” diye. Dostlar, yazdıran yazdırmış vaktiyle. Şüphesiz ki, bana sorulan bu soruya, her bir şiirim aynı zamanda birer cevaptır. Şimdi konuşsam şiire haksızlık olur.</div> <div > Kimi zaman şiirle coştum, güldüm; kimi zaman da ağladım, çağladım. Bazen duruldum, bazen yoruldum, bazen de öldüm. Sonra yeniden dirildim. “Bir şair, gerekirse cenazesini kendisi kaldırabilmeli” diyerek hep güçlü durdum. Acılar ve “zamansız gitmeler” yeniden diriltti beni. Bir yanımda hep yalnızlık dururken, diğer yanımda hep umudum vardı. Ne zaman ki ölürsem, işte o vakit yalnızlık, umudumu yok edecektir. </div> <div > </div>