TÜİK yine yaptı yapacağını. Açıklanan enflasyon oranlarıyla milyonlarca emeklinin maaşına yapılacak zammın tabanı bir kez daha tartışmalı hale geldi. Fakat bu sadece bir rakam tartışması değil; bu, doğrudan sofralardaki ekmeğin, eczanedeki ilacın, pazardaki torbanın ağırlığıdır.
TÜİK, enflasyon hesaplamalarıyla adeta emeklinin cebine el uzatan bir sistemin baş aktörü haline gelmiştir. Bu hesaplamalar öyle karmaşık bilimsel işlemler içermez. Limit, türev, integral ya da trigonometri yoktur bu işin içinde. Sadece dört işlem: toplama, çıkarma, çarpma ve bölme… Hal böyleyken, akademik bir oluşum olan ENAG ile TÜİK arasında neredeyse %100’e varan farklar oluşuyorsa, burada matematik değil, vicdan sorgulanmalıdır.
TÜİK’in ilgili birimlerinde çalışanlar elbette matematik bilmiyor olamaz. O halde sormak gerekir: Bu farklar hangi aklın, hangi hesabın, hangi talimatın sonucudur? Yönetimdeki bazı çevrelerin, özellikle de emeklilere karşı adil olmayan bir bakış açısıyla hareket ettikleri yönündeki kanaat güçlenmektedir.
Unutulmamalıdır ki bu ülkenin inşasında harcı olan, yıllarını çalışarak geçirmiş emeklilerin tek dayanağı, o maaşlardır. O maaşlara yapılacak zam, sadece bir sayı değildir; bir hayatın onurudur.
Bugün TÜİK’in galip geldiği bu hesap oyununda, mağlup olan sadece emekliler değil, ülkenin adalet duygusudur.
TÜİK’in bu vebali taşımaya hakkı yoktur. Çünkü bu vebal sadece bir yanlış hesap değil, milyonların duası ya da bedduasıdır.