Şöyle bir televizyon kanallarını gezdim...
Haber programları ve belgeseller hariç, ekranlar adeta bir dizi-film kuşatması altında.
Kimseye “film izleme” demiyoruz, film yapmayın da demiyoruz elbette…
Ama izlediklerimiz gerçekten birer sanat eseri mi, yoksa toplumun değerlerini aşındıran birer senaryo mu?
Bir zamanlar Yeşilçam filmleriyle büyüdük biz…
Mert delikanlılar vardı, sözünün eri.
Sadık, vakur genç kızlar vardı.
Aile sıcaklığı, mahalle dayanışması, büyüğe saygı, küçüğe sevgi vardı.
Bir bakışla anlatılırdı aşk;
Bir mektup beklenirdi aylarca…
Utanma vardı, edep vardı, vicdan vardı.
Şimdi?
Tabir caizse, kimin eli kimin cebinde belli değil.
Biriyle evli, diğeriyle sevgili, ötekiyle gizli ilişkide…
İhanet normalleştiriliyor, sadakat ise küçümseniyor.
Üstelik tüm bunlar bize “modern hayat” adı altında sunuluyor.
Daha da vahimi:
Gençlerin örnek alabileceği tek bir karakter yok neredeyse…
- Mafya dizilerinde, elinde silahla gezen adam “adamlık” diye yüceltiliyor.
- Töre dizilerinde şiddet, “namus” maskesiyle meşrulaştırılıyor.
- Gençlik dizilerinde lüks, bencillik, ilgisizlik “özgürlük” diye pazarlanıyor.
- Ergenlik çağındaki çocuklara “duyarsız ol, güçlü ol” mesajı veriliyor.
Sonuç ne?
Toplum içten çürüyor.
Aile yapısı sarsılıyor.
Vicdanlar köreliyor, değerler yok oluyor.
Boşanmalar artıyor, evlilikler zayıflıyor, sevgi yerini çıkara bırakıyor.
Evet, ekonomik sıkıntılar büyük bir etken…
Ama medyada pompalanan bu yapay ilişkiler, rol modeller de azımsanamaz.
Peki biz ne ara böyle olduk?
Ne zaman “sadakat” ayıplandı, “aldatma” alkışlandı?
Ne zaman utanma duygusunu kaybettik?...
Dilerim bu gidişatı düşünen, sorgulayan yapımcılar, senaristler artar…
Ve yeniden ailece izlenebilecek, değerlerimizi hatırlatan yapımlar çoğalır.
Unutmayalım:
Televizyon sadece eğlendirmez;
Eğitir de !...
#DeğerlerEkrandaKaybolmasın
#EkranlarAileyeUygunOlsun