Kendi De Bilmiyor

Abone Ol

İnsan illa ki birilerine benzemeye çalışıyor.

Kime benzemeye çalışıyor.

Niçin o olmak istiyor.

Neden olmak istiyor.

Sorsan kendisi de bilmiyor.

Cevap bile veremiyor.

Kem küm, laga luga edip duruyor.

***

Yıldırımlar gibi kendimden kaçtım.

Ruhumda ki muştular bir bir bitti.

Yüreğimin penceresini açtım,

Gözlerimden akkuşlar uçup gitti.

***

Harladığın ateş, yakıyor bağrımı.

Sende ki o derman, dindirir ağrımı.

***

Mecalim mi kaldı, vuslata varmaya.

Yârim diyerek, kollarımla sarmaya.

***

Kimlere yar dediysek, hep ağyar çıktı.

Salata niyetine, hep hıyar çıktı.

***

Çaya muhabbeti kattık, tabi ki bir de sana,

Farkına varıp dedi hani bana hani bana.

***

Gelene yer verince, biz kapıda kaldık.

Onlar dalalete, biz adalete daldık.

***

Demek ki neymiş!!

İnsan sadece bedenen çalışmakla yorulmuyor muş?

***

İnsanların varmak istediği hedefler çoğalmış.

O, bu, şu hedef derken, bir de bakar ki ortada kalakalmış.

Tabi ne hedefi kalmıştır ne de başka bir şey.

***

Hep başkalarının hatalarını bulmaya çalışılacaklarına, biraz da kendi durumlarını göz önünde bulundursalar,  her şeyin nasıl da sarpa sardığının farkına varacaklar; ama nerede?..

Fıtrat meselesi galiba! 

Biraz da feraset!