Hilmi ŞAHBALLI

Hilmi Şahballı 01.10.1953 tarihinde Kahramanmaraş`ın Türkoğlu kazasında dünyaya geldi. İlk ve orta öğrenimini Kahramanmaraş`ta tamamladı. Şiir yazmaya 1972 yılında başladı. 1973 yılında Dengin Plak şirketinin düzenlemiş olduğu Aşıklar Yarışması`nda 1.nci seçilerek kendisine "ŞAH" unvanı verilir ve o günden sonra "Hilmi Şahballı" olarak tanınır. Sonrada Mahkeme kararı ile soyadını "Şahballı" olarak değiştirir. Yıllarca yurtdışında bir çok ülkeyi gezmiş, Türkülerimizi okuyarak Türk kültürünün yayılmasına yardımcı olmuştur. 750`nin üzerinde şiiri bulunmaktadır. Bu şiirlerin 300 ünü bestelemiştir. Bunlardan bazıları "Yürüyorum, Esmerin adı Oya, Kızılırmak, Yoruldum, Volkan gibiyim, Doğ güneş, Aman Dokunmayın çok fenayım, Takatım mı var, Bir yudum su, Bahar gelmiş bizim ele, Zım zım, Mahkumların Türküsü, Neden bana gönül verdin, Unutuldum, Oda yandı bende yandım, Ay Kızım Kınalı kuzum, Belki gelirim Ana, Bebeğim vs. gibi… Etkilendiği şair ve aşıklar ise: Hayati Vasfi Taşyürek, Aşık Mahzuni Şerif, Abdurrahim Karakoç, Aşık Veysel, Neşet Ertaş, Halit Araboğlu, Yusuf Polatoğlu`dur. Çalışmaları arasında ayrıca 55 adet plağı, 5 adet filmi vardır. Filmlerinin isimleri : Gurbet Ölümleri, Bayram Türküsü, Beklenmeyen misafir, Gülelim eğlenelim, İbrahim Hakkı Hazretleridir… Ayrıca : Kanal 6`da 50 bölüm Türkü Pınarı Programı; TGRT`de 100 bölüm Ozanların Dilinden Programı; 3 Yıl Merhum Sn. Turgut Özal`ın Müzik Danışmanlığı; 5 Yıl Ankara Radyosunda sözleşmeli olarak görev yapmıştır. Meclis Başkanı Ömer İzgi`nin vermiş olduğu "2001 yılının Altın Adamları" ödülüne layık görülmüştür. Sanat hayatına 35 senesini vermiş 30. uncu kasetinin çalışmalarına devam etmektedir. Evli ve 5 çocuk babasıdır.

ÇOBAN ŞAHBALLI

Bir köyümüz vardı baykuşu çoktu Yıldızları saya saya büyüdük Fakir yoksulduk ya anlımız aktı Karda kızak kaya kaya büyüdük

Anam teşt içinde yurdu başımı Bizi çimdirirken gör telaşını Bazlamaya katık yaptım aşımı Teh dürümü yiye yiye büyüdük

Kışın dam loğlardık kürürdük karı Av avlardık bulamazdık avcarı Ne pantol bilirdik nede şalvarı Uzun fistan giye giye büyüdük

Dut toplamak için ağaca çıkardık Ölümden korkmazdık daldan sarkardık Horozun sesine erken kalkardık Ezan sesi duya duya büyüdük

Sarılar köyündür oban Şahballı Dilde destan elde saban Şahballı Boşa büyüklenme Çoban Şahballı Dağda davar yaya yaya büyüdük

O DA YANDI BEN DE YANDIM

Derman bulunmaz yaraya Oda yandı bende yandım Dağlar girince araya Oda yandı bende yandım

Kerem`sen Aslı`yım dedi Can bağımı hedefledi Ben yandıkça yar üfledi Oda yandı bende yandım

Şahballı`m neydim ne oldum Yüze güleni dost bildim Ne güldürdüm nede güldüm Oda yandı bende yandım

YÜRÜYORUM

Karlı dağların ardından Yare doğru yürüyorum Yunus`un feyiz aldığı Yere doğru yürüyorum

Kâh atlıyım kâh yayayım Hangi derdime yanayım Ben bu âlemde rüyayım Sırra doğru yürüyorum

Şahballı`m konan göçecek Dünya fani ölüm gerçek Kula şefaat edecek Er`e doğru yürüyorum

DUYGUNUN ESERİ

Güzel seni sana tarif edeyim Çünkü sevda vardır yolun ucunda Gönül uslanmıyor nere gideyim Bülbülün figanı gülün ucunda

Ne kadar meth etsem az geliyor az Hepsi sende mevcut cilve, iş ve naz Yanakların elma dudağın kiraz Sandım bal akıyor dilin ucunda

Gözlerin şaheser kirpiğin oktur Gülüşün ölümcül hastaya doktor Velhasıl cihanda menendin yoktur Sanki bir gül açmış dalın ucunda

Hilmi Şahballı`yım alayım kadan Görünüşün berrak bir duru sudan Kavuşmadan göz edersem dünyadan Ruhum görmek ister salın ucunda

EFENDİ

Şu dağların arkasında köyüm vardır efendi Ne okul ne suyum vardır efendi

Bir çift tatlı sözcük sizden Hemen bağlanırız özden Alkış bizden şak şak bizden Değişmeyen huyum vardır efendi Borçlu doğuyor bebekler Bir derdine bini ekler Perişanlık hat safhada Anadolu hizmet bekler efendi

Şu dağların arkasında hastam vardır efendi Ne doktor ne ilaç vardır efendi Yine ben oldum aldanan Yüze güleni dost sanan 5 yılda bir hatırlanan oyum vardır efendi Sizler eğlenirken barda Açlıktan ölenler burda Yediğiniz lokmalarda Payım vardır efendi

Şu dağların arkasında acım vardır efendi Dertli anam bacım vardır efendi Melhem olan yok yaraya emekler gitti araya Yazık fakır fukaraya kıyım vardır efendi At gözlüğü takmış göze Tepeden bakarlar bize Diyeceğim vardır size Rüyam vardır efendi

VAKTİ DOLANA KADAR

Zerre zerre arı çiçekten balı Süzer gider vakti dolana kadar Rüzgar ıslık çalar doğa sevdalı Tozar gider vakti dolana kadar

Gelinin iffeti havası duvak Harç sağlam olmazsa dökülür suvak Merteklik olunca kesilir kavak Uzar gider vakti dolana kadar

İyi düşün dostum bu dünya var ya Bazen yüze güler bazen angarya Yıldızlar sandaldır gökyüzü derya Yüzer gider vakti dolana kadar

YAYLA KIZI

Yayla kızı neden benden kaçarsın Sensiz gitmek mümkün değil Sevdiğim Kuşlar gibi yükseklerden uçarsın Elin tutmak mümkün değil Sevdiğim

Benliğimi sevgin ile sardırdın Şu Başımı taştan taşa vurdurdun Bezirganım işlerimi durdurdun Alıp satmak mümkün değil Sevdiğim

Sen lale sümbülsün kırmızı gülsün Biraz himmet eyle Şahballı gülsün Menekşemi güzel sen mi güzelsin Ayırt etmek mümkün değil Sevdiğim

ANLATAMADIM

Ömrüm geldi geçti boş hayallerle Bir türlü ben beni duyuramadım Hiç vefa görmedim sevdiklerimden Derdimi kimseye anlatamadım

Boş kovaya damla oldum dolmadı Doluya damladım dolu almadı Son şansımdır hiç ümidim kalmadı Bir türlü ben beni duyuramadım

Şansımı aradım kaçtı fizana Ümitlerim düştü kaynar kazana Gülüp geçtim moralimi bozana Kendimi kimseye anlatamadım

Gülüp eğlenmeyi çoktan unuttum Yazık oldu gençliğime yas tuttum Ben çevremi ben annemi unuttum Bir türlü sesimi duyuramadım

CEVİZ AĞACI

Hani biri vardı yıllar öncesi Yaprağın yolardı o benim işte Kazmayla kürekle arık yaparak Bahçeyi sulardı o benim işte

Akşam sabah hiç gölgenden çıkmazdı Tembel yatar işe güze bakmazdı Bir atkısı vardı hiç bırakmazdı Boynuna dolardı o benim işte

Ayaklarım yalın yırtıktı yakam Bir canlı kuluyla olmazdı şakam Bir kırık saz ile nefreti makam Söylerdi çalardı o benim işte

Bazen başı ipe giden gibiydi Bazen ruhsuz kalmış beden gibiydi Bazen suyu kesik fidan gibiydi Açılır solardı o benim işte

Kuşlar uçamazdı senin gölgende Çünkü lastik sapan var idi bende Yoğurt pekmez yerken koyu gölgende Parmağın yalardı o benim işte

Hatırlıyor musun bak geldi yine Yumruğun vururdu hep sinesine Deliler misali kendi kendine Ağlardı gülerdi o benim işte

Bir Şahballı vardı sorma ne için Şimdi hatırladın kavruldu için Komşu kızına hoş görünmek için Hep namaz kılardı o benim işte

AĞLIYOR

Suçsuz yere bir hücreye atıldım Kırıldı kalemler ferman ağlıyor Kendi dostlarımca taşa tutuldum Bendeki dertlere derman ağlıyor

Malımı mülkümü ettiler tapu Sonunda yüzüme kapandı kapı Kendinden olunca baltanın sapı Toprak sancılandı orman ağlıyor

Âşıklar çalardı yanık sazları Şahballı ordaydı bahar yazları Yaylada yas tutmuş Yörük kızları Çıkrık boynun bükmüş kirmen ağlıyor