Havası, doğası güzel, dört mevsimi ayrı güzel olan yurdumda…
İnsanca yaşamak istiyor insan.
Gözümüzü açtığımızda umutla başlamak güne,
Çocuklarımızı okula güvenle göndermek,
Sokaklarında kahkahalarla oynadıkları,
Bayram sabahlarında heyecanla şeker topladıkları bir ülke olsun istiyoruz.
Korkuyla değil, sevgiyle büyüsün çocuklarımız.
Kadınların her gün bir cinayet haberiyle değil, başarılarıyla anıldığı,
Erkek egemen değil, adil ve eşit bir toplumda yaşadığı bir Türkiye olsun…
Artık hiçbir kadın "Ben yaşamak istiyorum" diye haykırmak zorunda kalmasın.
Hiçbir çocuk yatağa aç girmesin.
Yoksulluk, kader değil; çözülmesi gereken bir sorun olarak görülsün.
Ve her genç, hayalini kurduğu üniversiteden mezun olduğunda
yüzünü yurtdışına değil, memleketine dönsün.
Kendi ülkesinde iş bulsun, emeği değerlensin, hayalleri gerçekleşsin.
Siyaset artık bir intikam aracı değil, hizmet ve çözüm üretme alanı olsun.
İnsanları ayrıştırmak, ötekileştirmek yerine birleştirsin.
Herkesin eşit yurttaş olduğu, düşüncesinden ötürü yargılanmadığı,
özgürce konuşabildiği, eleştirebildiği, sorgulayabildiği bir ülke…
Çok mu şey istedim?
Aslında sadece olması gerekeni dile getirdim.
Bu benim hayalim…
Ve inanıyorum ki; vicdanını kaybetmemiş milyonların ortak hayali bu.
Dilerim bir gün, bu ülkenin sabahları daha aydınlık, çocukları daha mutlu,
geleceği daha umutlu olur…
Ve biz, hayalini kurduğumuz o Türkiye’de hep birlikte insanca yaşarız.