Kaldığımız yerden mi başlıyoruz, yoksa yine aynı yerlerde oyalanıyor muyuz?
Toz Asbest…
6 Şubat’tan bu yana geçen onca zamanda, sadece bir aylık planlı ve kararlı bir çalışmayla çözülebilecekken, doğanın insafına bıraktık.
Yağmurla, rüzgârla çözüm aradık; bilimle, planla, çalışmayla değil.
Ve biz burada kalmıştık…
Ara Sokaklar…
• Deprem enkazı,
• Moloz artıkları,
• Yerinde dönüşümden kalan atıklar…
Hepsi hâlâ göz önünde, hâlâ nefesimizin içinde.
Bir türlü sıra gelmedi.
Düğünlere, derneklere, eş dost ziyaretlerine vakit oldu da, bu kalıntılara bir el uzatmaya vakit olmadı.
Burada kalmıştık…
Adıyaman Yolları…
Araçlar tamirciden çıkmıyor.
• Çukurlar,
• Stabilize yollar,
• Her gün bir başka tekerleğin ömründen çalıyor.
“Adıyaman’da ikinci el araba alınmaz!” denilecek duruma geldik.
Oysa bir ay sürecek düzenli bir çalışmayla aşılacak bir meseleydi.
Burada kalmıştık…
Suyumuz Vardı Bir De…
Adıyaman’da yaşamaktan mutlu olma nedenlerimizin başında;
• Fırınlarımız
• Ve musluklarımızdan akan kaliteli su geliyordu.
Ama şimdi o su da azaldı, kısıtlandı.
Bu sorunu çözecek merkez; mazeret merkezi oldu.
Her tarafı su olan bir memlekette susuz kalmak da bizim nasibimize düştü.
Burada kalmıştık…
Parklar…
• Modern yeni park alanları,
• Yürüyüş alanları,
• Bisiklet yolları yapılmıyor.
• Olanlar ise bakım, onarım ve restorasyon eksikliği had safada.
Cumhuriyet Mahallesi’ndeki Cumhuriyet Parkı…
Tek bir tuvalet var; kadın-erkek aynı yeri kullanıyor.
Kullanmak istemeyenler, evlerine koşarak gidip geliyor.
Burada kalmıştık…
Kaldırımlar…
Ya konteyner dolu,
Ya da esnafın malı mülküyle…
Yürüyen değil, yürümeye çalışan bir şehir olduk.
Burada kalmıştık…
Temizlik ve Denetim…
Özellikle:
• Gıda,
• Kahvehane,
• Fırın gibi yerlerde
Hijyen denetimleri yok denecek kadar az.
Oysa “Temizlik imandandır” sözü bu toprakların özüydü.
Burada kalmıştık…
Yolları İşgal Eden Yapılar…
Daha önce bir vesileyle yapılan inşaatlar nedeniyle;
• Caddeleri,
• Yolları,
• Kaldırımları daraltan yanlış yapılaşmalardan doğan eski yapılar hâlâ ayakta.
Yollar daralıyor, kaldırımlar yok oluyor ama hukuki süreç bir türlü işlemiyor.
Burada da kalmıştık…
Başladık!
Yeter ki gerçekten başlamış olalım.