Bu sabah yine kalemimin ucuna biriken kelimeleri düşünürken, yazacak konu bulamamaktan değil; tam aksine, ülkemde yaşanan onca adaletsizlik arasında hangisini seçsem diye zorlandım.
Ve içlerinden biri ağır bastı: "ADALET"
Ama hangi adalet?
Kimin için adalet?
Gerçekten hepimiz için eşit olan bir hukuk sisteminden mi söz ediyoruz, yoksa adalet yalnızca bir kesime mi çalışıyor?
Yoksa adalet, sadece bir siyasi partinin adı olarak mı kaldı?
Fransız filozof Pascal der ki:
“Adaletin kuvvetli, kuvvetlinin de adaletli olması gerekir.”
Peki bizde öyle mi?
Gücü elinde bulunduranlar adaletli mi davranıyor?
CHP’li belediyelere yönelik peş peşe açılan davalar, aylardır iddianame bekleyen seçilmiş belediye başkanları, daha neyle suçlandıklarını dahi bilmeden toplum önünde itibar suikastına uğrayan insanlar…
Bu mu adalet?
Evet, kimse yargılanmasın demiyoruz.
Ama hukukun temel ilkesi olan masumiyet karinesi neden sadece bazıları için geçerli?
Tutuksuz yargılama diye bir yöntem varsa neden bazı isimler için asla uygulanmıyor?
Üstelik yıllarca iddianamesi hazırlanmayan insanlar, bir günde terör,yolsuzluk suçlamasıyla yüz yüze bırakılıyor. Hatta İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Sn. İmamoğlu bir de casusluk suçlamasıyla tutuklandı.
Binlerce yıl hapis cezaları isteniyor; siyasi kariyerler değil, halkın iradesi hedef alınıyor.
Adalet, bir cezalandırma aracı haline getiriliyorsa, orada hukuk bitmiş, siyasi hesaplaşma başlamıştır.
Deniz Gezmiş’in meşhur sözünü hatırlayalım:
— "Neye gülüyorsun?"diye sorar hakim.
— "Duvarda ‘Adalet’ yazıyor, ona gülüyorum." der Deniz…
Yani soruyoruz:
Adalet bu ülkede hâlâ bir ilke mi, yoksa sadece mahkeme salonlarının duvarında yazılı bir cümle mi?
Unutmayalım:
Adalet sadece mahkemede değil, sokakta da, siyasette de, vicdanlarda da aranır.
Ve eğer bir ülkede adalete olan güven sarsılırsa, o ülke yavaş yavaş geleceğini kaybeder.
Güçlü olanın haklı sayıldığı değil, haklı olanın güçlü olduğu bir ülke istiyoruz.
#Adalet
#HerkesİçinAdalet
#HukukunÜstünlüğü
#CHP
#MasumiyetKarinesi