Son günlerdeki ( aslında bazen doğal halim olduğunu düşünüyorum) melankolik halim devam ediyor. Aşırı alınganlık, kırılganlık derken bir de bakıyorum ki, insanlara düşman kesilmişim. Şükürler olsun bugün artık bu durumu ve duyguları değiştirmenin benim elimde olduğu biliyorum. Yapabildiğim kadar tabii.
Ekonomik yetersizlikler nedeni ile kardeşimin köydeki evinde kalıyordum. Şu an geçici olarak annemde kalıyorum. Geçici olmasına rağmen yetersizlik duygularıyla kendimi yiyip bitiriyorum. Bir de sürekli olsa, ne yapacağım bilmiyorum! Herhalde kendime acımaktan hiç çıkamam. Dedim ya, bilmiyorum. Sadece bol bol dua ve meditasyon yapıyorum; hayırlısını istiyorum Yüksek Gücüm’ den.
İşte, o meditasyonlardan birini yaparken, biraz önce; geçmişe ait çok sıcak bir anı canlandı gözümde. Yüksek okulda okurken, bir arkadaşım; halamın yakın arkadaşının oğlu çıktı tanıştıkça, annesi ve teyzesi ile birlikte yaşıyordu. Beni onlarla tanıştırmak için evlerine götürdü bir gün. Arkadaşımın adı; Doğan’ dı.
Soğuk bir kış günüydü ziyarete gittiğimiz gün. Gittiğimiz yer ise; lüks bir daireydi, İzmir’ in lüks bir semtinde. Fakat kaloriferler yeterli randıman vermediği için; küçük bir odaya kömür sobası kurmuşlar, o odada oturuyorlardı iki yaşlı kadın. Beni de orada ağırladılar. Odaya girer girmez mis gibi bir koku genzimi doldurdu. Gördüm ki, sobanın üstünde bir çaydanlık hafif hafif tıslıyor ve o koku da oradan geliyor.
Oda sımsıcacık, insanlar öyle, karşılama desen o gülen yüzler hala dün gibi gözümüm önünde; derken sohbet koyulaştı. Bir ara sobanın üstündeki çaydanlık gösterilerek, ıhlamur içip içmeyeceğim soruldu. Ben dayanamadım sordum; “ Değişik bir koku geliyor burnuma. Nedir? “Gelen yanıt oldukça uzundu. Bir sürü şey sayıldı ıhlamurun içine konulan. Fakat benim genzimi dolduran tarçın kokusuydu. Ben ilk defa o gün öğrendim ıhlamura tarçın konulacağını. Dolayısıyla o gün bugündür çubuk tarçın da girdi hayatıma ve ben normal çayımda bile tarçın kullanır hale geldim.
Bugün bu sıcak anıya temas etmem tesadüf mü? Hayır. Çünkü zor günler geçiriyorum ve o gülen yüzlere, o sıcak karşılamalara çok ihtiyacım var. Artı bugün çok hastayım ve yalnızım. O çubuk tarçınlı ıhlamura ve onu bana yapıp sunacak birine ihtiyacım var. Şükürler olsun, böyle içimi ısıtan anılarım da var yüreğime su serpecek. Çok teşekkür ederim arkadaşım Doğan ve yakınları. Gelecek için umut oldunuz, yüreğime su serptiniz.
