Hey! biz ‘ne yapıyoruz’ diye başlasam yazıya bir şey değişir mi?
Harbiden ne yapıyoruz biz Allah aşkınıza? Aslında bariz bir şekilde ortada ne yaptığımız; hiç bir şey!
Çok net ve çok yalın tekrarlıyorum “hiç bir şey” yapmıyoruz.
Arada bir bazı şeyleri yapıyoruz ama hep kendimize dönüyoruz sonunda.
Hep kendi dertlerimizi en büyük görmekte üstümüze yok.
Ama bizim bireysel bunalımlarımızdan daha önemli şeyler oluyor dışarıda bir yerlerde.
Mesela birileri yaşamı sürdürmek için iş arıyor.
Birileri çocuklarını doyurmak için aş, birileri yaşayabilmek için nefes arıyor, nefes!
Biz uslu çocuklar gibi, ezberlediğimiz yoldan çıkmıyoruz. Zaten bu yol kimin yolu, kim var bu yolun ucunda bunu sorgulama zahmetine de girmiyoruz.
Bütün bunları göz ardı ederek mutluluğu sadece bir bedende aramaya çalışıyoruz hummalı bir biçimde!
Ve mutluluk; mutlu olmak için bir karşı cinse ne hacet var yahu!
Bırakın sevgi, koyverin mutluluk sizi bulsun, siz aramayın.
Siz yoldan çıkıp insanları sevdikçe, insanlara yardım ettikçe mutlu olursunuz.
Sevgi de o zaman gelir bulur sizi tutuklu kaldığınız sevgisizlik sokağında.
Üstelik böyle bir sevgi çok daha değerli değil mi?
“Neden” derseniz, böyle sevgiler emek kokar da ondan.
İnsanlık kokacaktır sevginiz, insanlık;
Hani “cennet” diyorlar ya işte cennet insanlığın doyasıya yaşandığı ve yaşatıldığı bir dünyadır.
Hadi! Hep beraber dışarıya bakalım ve görelim neler oluyor.
Yoldan çıkmalıyız bence, insanlığı sevme ve mutluluk pahasına.!
Ayser ÖZBAKIR
