Ne kadar çok ciddiye alıyoruz hayatı. Ne kadar çok çabalıyor, didiniyor,
bugün hiç bitmeyecek, yarın hiç geçmeyecek gibi yaşıyoruz ve ne kadar da çok
seviyoruz yarınlara umutlanmayı.
Bugünü yaşamaya ne dersiniz? Yarın hiç gelmeyecekmiş gibi, sadece
bugünü...
Dünde kalan herşeyi dünde bırakıp, bugüne yeni bir sayfa açmaya, yarın
olmayacakmış gibi, sadece bugünü yaşamaya ne dersiniz?
Biz ne kadar çabalarsak çabalayalım, ne kadar önlem alırsak alalım,
ne yazık ki bazı şeylerin önüne geçemiyoruz ve ne yazıktır ki, bugünü
yaşamak dururken, dünde kalan yaşanmamışlıklara ve yarın belki de
tadamayacağımız yaşanacaklara üzülüp, yarının ne getireceğini bilmeden,
sanki bugünü layıkıyla yaşayabilmiş gibi, yarını umutla bekliyoruz.
Ne gerek var? Dünde kalan yaşanmışlıkların hazzını duyup,
yaşanmamışlıkların yasını tutmaya. Ne gerek var? Bugünü yaşamak duruken
dünde saplanıp, kalıp, yarına umutla bağlanmaya.
Ne dündeyiz, ne de zamanı gelmeden yarına ulaşabiliriz. Ne dünün
yasını tutarak, yaşamın güzelliklerini görebiliriz, ne de yarın için hayıflanarak,
bugünün mucizelerini elimizde tutabiliriz..
Yarın için yine de umut edelim tabi ki. Her yeni doğan güneş için
biz de sevinelim. Ama bugün ne yapmalı? Bugün tüm güzellikleriyle
yaşanmalı. Dünü bir kenara bırakıp, bugün için birşeyler yapılmalı.
Bugün, elimizden kaçıp, dün olmadan birşeyler yapılmalı.. Ne mi? Yaşanmalı,
bugün tüm güzellikleriyle, tüm umutlarıyla ve gerekirse tüm çirkinlikleriyle
yaşanmalı. Sevilmeli bugün. Dünden ve yarından daha çok sevilmeli. Belki
de elimizde kalan son gündür, bugün. Belki de yarına umutla gözlerimizi
açacak kadar vaktimiz yoktur hayatta.
Bugünü yaşayalım, hatta anı yaşayalım. Her bir anı, tüm zerresiyle,
bir salisesini bile kaçırmadan yaşayalım. Bugün kendimiz için yapacağımız
tek şey olsun; o da anı yaşamak olsun. Bugünün tüm olumlu ve olumsuz
yanlarını kabullenelim ve her bir yanını tadına vara vara tüketelim.
Yarına uyanırsak eyvallah, uyanamazsak eğer, bugün yaşadığımız
tüm güzellikler yanımıza kar kalsın..
Yine bir klasikle sonlandıralım yazımızı.. Hep birlikte tekrardan bakalım
gökyüzüne. Bugünün tadını çıkartacağımızdan emin, anı yaşayacak kadar
ömrümüz olduğunu kabullenip, tüm güzelliğiyle önümüzde uzanan, kocaman
maviye tekrar gülümseyelim yine.. Kim bilir belki de birbirimize gülümsemişizdir
yine. Yarın'a sevgiyle....
Hoşça, dostça, mavinin huzur tonuyla kalın..
Emine ÖZEL SUMMAK
