Bugün düşündümde
Kendi kendime.
Çelikten bileklerim vardı.
Otuz sene önce,
Seksen birde
Gölbaşı’na geldiğimde.
Çivi geçmezdi,
Şimdi pamuk ipliği gibi.
Vay bee!
Çıra gibi gözlerim vardı,
Hatırladım
Masanın üzerinde
Gözlüğümü görünce.
Şimdi ip geçiremiyorum
İğne deliğine.
Vay bee!
Ne oldu böyle?
Çelikten bileklerime,
Çıra gibi gözlerime.
Gün be gün eridi hücrelerim,
Yıllar geçtikçe.
İşte bu, ömür dediğin.
Vay bee!
erkandemirel.net
