Bana aldanmayın!
Yüzüm bir maskedir,
Sizi aldatmasın.
Binlerce maskem var,
Çıkarmaya korktuğum,
Ve
Hiçbiri ben değilim…
Olmadığımı göstermek
İkinci doğam oldu.
“ Kendimden emin biri” dersiniz,
Sanki güllük gülistanlık
Benim için her şey…
Adım güven belirtir,
Ve
Oyunumun adı
“Ağırbaşlılıktır”.
İçimde ve dışımda denizler sakin,
Her şeyin kumandanı ben…
Kimseye gereksinme duymayan
Ben…
Fakat inanmayın bana,
Lütfen…
Her şey dışta düzgün ve cilalı,
Hiç yıpranmayan, her zaman saklayan
O maske…
Altta ne güven ne de rahatlık…
Altta,
Karışıklık, korku ve yalnızlık içinde bocalayan
Gerçek ben!
Ama saklarım bu gerçeği savunuculukla…
Kimsenin bilmesini istemem…
Zayıf taraflarımı düşündükçe,
Titrer ve sararırım…
Ve başkaları görürse iç dünyamı…
Gerçek beni ve yalnızlığımı!
İşte,
Maskelerimi onun için takarım…
Onun için, arkalarına saklanacak
Maskeler yaratırım…
Onlar,
Gösterişte kullanabileceğim
Parlatılmış yüzlerim.
Beni korur, bakan gözlerden…
Beni olduğum gibi kabul edecek,
Sevecek
Bakışlar bulamazsam,
Solacak kuruyacak gerçek ben…
Ve
Ben bunu biliyorum.
Beni kendi maskelerimden kurtaracak,
Kurduğum hapishaneden kaçıracak,
Diktiğim engellerden aşıracak,
Beni seven,
Beni anlayan
Bakışlar olacak.
Bana,
“ Sen değerlisin” diyecek,
“ Maskesizken daha bir insansın”
“ Daha yakın, daha bir dostsun”
Diyecek bir bakışa
Beni gören bir bakışa
Muhtacım…
(…)
Doğan Cüceloğlu’ nun, “Yeniden İnsan İnsana” adlı yapıtından bir alıntı bu şiir. Ne güzel anlatmış şu an içimden geçenleri. Birileri ( Charles C. Finn) yazıyor, birileri ( Doğan Cüceloğlu) çeviriyor ve birileri ( okuyanlar) paylaşıyor. Bana da sadece teşekkür etmek kalıyor. Bu güzel konforu bana yaşattığınız için sonsuz teşekkürler katkısı olan herkese
