Yaklaşık 2 aydır yazı yazmaktan uzak kaldım. Önce enfeksiyon kapmış olan sağ gözümüzü iyileştirmeye çalıştık. Çok şükür iyileştirdik. Bu gözümüzde ki mevut rahatsızlığı gidermeye yetmedi. Doktorumun da tavsiyesiyle bir operasyon geçirdik. Şaka yollu da olsa, Doktoruma takılmadan da edemedik. “Sayın hocam herkes hasta olan uzvu ameliyat ediyor, iyileştiriyor, siz önce iyileştiriyor, sonra ameliyat ediyorsunuz! Bu nasıl bir iştir?” derken, gülüşüyorduk.
Yaklaşık iki ay gibi bir süre sonra, yine siz değerli okuyucularla karşı karşıyayız. Bu süre boyunca, arkadaş, dost çevremizden, tanıyanlardan, okuyucularımızdan; “neden yazmadığımı, bir problem mi var, yoksa yazmayı mı bıraktığınız” diye sıkça soranlar oldu.
Ameliyat öncesi ve sonrasında, hastanede bizleri ziyaret edenlerden, telefonla durumumuzu öğrenmeye çalışanlardan, evde ziyaretimize gelenlerden Allah razı olsun, hepsine teşekkür ediyorum.
İnsan, dar anında, sıkıştığı zamanlarda, yalnız kaldığı anlarda biraz daha tefekkür etme imkânı buluyor. Kendisiyle baş başa kalıyor. Birçok şeyin kritiğini yapıyor, çeşitli sorgulamalar içerisinde görüyor, görebiliyor kendini. Ne kadar sevildiğini, ne kadar değere muhatap olduğunu, tabiri caizse dostunu- düşmanı, sevenini-sevmeyenini görme, görebilme imkânı ve fırsatı buluyor.
İnsan gördüklerini, şahit olduklarını, bir an önce siz değerli okuyuculara sunabilmeyi arzu ediyor ve özlüyor. Biriktirdiklerini, beyninin en ücra köşelerinde tuttuklarını bir an önce gün yüzüne çıkarmayı istiyor. Bu, yazı yazanlar için, çok önemli bir ayrıntıdır sanıyorum. En azından benim için öyledir diyebilirim
Tamamen iyileşmesi de yazı yazabilecek durumda olduğumdan, şu an da sizlerle böyle bir muhabbetin içerisine girmiş durumdayım. Artık gazetedeki köşemde ve sosyal paylaşım sitelerinde ki sayfamda sizlerle birlikte olacağım.. İnşallah ilerleyen günlerde, daha da iyileşmiş olarak, farklı konularda yazılar yazmaya ve sizlerle birlikte olmaya gayret edeceğim.
Sizlerle olmak güzel!
