Boynumuzda sübyan kavgaların vebali
Koynumuzda üryan sevdaların cemali
Baba yadigarı çalar saat misali
Gün ışımaz yarınlara kurdular bizi
Gün ortasında alenen vurdular bizi...
Köreldi sevgiler öfkeyi bilediler
Ak alnımızı al kanlara belediler
İnce ince dokudular sık elediler
Tel örgü kasnaklarda savurdular bizi
Gün ortasında alenen vurdular bizi...
Telef oldu mamur gözlerimizin rengi
Örselendi türkülerimizin ahengi
Derimize yapışan aç sülükler gibi
Kanlarımızı emdiler sordular bizi
Gün ortasında alenen vurdular bizi...
Yaktılar yüreğimizi kor eylediler
Yıktılar bileğimizi hor eylediler
İnsan gibi yaşamayı zor eylediler
Acıyla, gözyaşıyla yoğurdular bizi
Gün ortasında alenen vurdular bizi...
Dost kervanımızı bastılar yaka paça
Zulmü yaşattılar ağzımızı açtıkça
Ansızın, top yekun saldırdılar alçakça
Deh ettiler süngü dipçik yordular bizi
Gün ortasında alenen vurdular bizi...
Ak güvercinler salsak sehpalardan hergün
Mahrum kalsak sevdalardan dağılsak sürgün
Bilmezler mi ki sel olur çağlarız birgün
Garip akıllarınca susturdular bizi
Gün ortasında alenen vurdular bizi...
