Çok karışık, gergin rüyalarla dolu bir geceydi. Daha uykunun başında, yeni dalmışken sıçrayarak uyandım ürkütücü bir sahnede. Sabaha kadar da sürdü bu aksiyonlar. Uyandıkça güç istedim bilge kişilerde...
“Hepimizin trajedisi bir zamanlar çocuk olmamızda yatar.” Nietzsche
Geride bıraktığımız yılın mottosu benim için ‘önce ben hep ben değil’ şeklinde sarıldığım bir cümleydi. Cümleydi diyorum, çünkü içini dolduramadım. O kadar yabancı ki bana, ancak el yordamı ile yaşıyo...