Daha önce “Bu Utanç Bitmeli veya Yaşlı Evleri Sitesi” başlıklı yazımda bahsettiğim ve kimsesiz olduğunu düşündüğüm yaşlı ve meczup vatandaşı yazılarımı takip edenler hatırlarlar.

Yazıda o vatandaşımızın perişan halini yazmış ve sahip çıkılması noktasında pek ümitli olmadığımı, çünkü böyle bir kurumun olmadığını söylemiştim.

Bu durumdaki insanlarımız için huzurevi, bakımevi vb. yerler gerekli, o da ilimizde mevcut değil.

Bu konuda çözüm olacak önerimi de söylemiştim.

Yazılarıyla basında bir yer/köşe meşgul edenler için en önemli şeylerden biri hatta en önemlisi, yazının karşılık bulması, ses getirmesi, geri dönüşünün olmasıdır. Bunlar keyif vermesinden öte şevk ve heyecanı besler, duyarlılığı arttırır.

Geçenlerde Adıyaman Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğünden arandım. Yazıma konu olan yaşlı insanımız hakkında bilgi istediler. Bir an şaşırmadım desem yalan olur. Şaşkınlığım kısa sürdü ve akabinde sevince dönüştü.

Yazının okunmasından ziyade o yaşlı, meczup ve kimsesiz insanımızla ilgilenilmesi beni sevindirdi. Umutlandım, onun ve ona benzer insanlarımız, yaşlı, yoksul, düşkün, muhtaç insanlarımız adına sevindim.

Derken birkaç gün sonra bir telefon daha. Yine Aile ve Sosyal Politikalar  İl Müdürlüğünden. Bu kez benimle yüz yüze görüşmek istediklerini söylediler. Tabi yine şaşkınlık ama öncekinden daha fazla bir şaşkınlık...

Geldiler sağolsunlar. Konu ile ilgili kurum çalışanı 3 arkadaş o yaşlı insanımız bulmak istediklerini, bu yüzden yardımım gerektiğini söylediler. Söz uzun, birlikte yaşlı insanımızı gördüğüm yere gittik. Yoktu, bulamadık. Geldiğinde haber vermeleri için oradaki esnafa telefonumuzu bıraktık.

Henüz bir arayan yok. Bilginiz ve haberiniz olsun. Böylesi insanlarımız varsa, bir yerde görürseniz, lütfen acıyarak bakıp geçmeyin. Daha kötüsü görmezden, bilmezden gelme gibi bir yanlışa asla düşmeyin.

Böylesi insanlarımızla, imkanları ve mevzuat ölçüsünde ilgilenen, ilgilenmek isteyen kurum ve kuruluşlar olduğunu unutmayın. Bu kuruluşlarımız size bir telefon kadar yakınlar. Bu hem toplumsal, hem insani bir sorumluluk hem de vebaldir.

Bu anlamda Aile ve Sosyal Politikalar Adıyaman İl Müdürlüğünün ilgisi, çözüme odaklı samimi girişimleri beni etkiledi. Onlara hassaten ve tek tek teşekkür ediyorum. İnşallah birileri şevklerini, çalışma azim ve heyecanlarını kırmaz.

Biliyorsunuz, değişik kurum ve kuruluşlarımızda böylesi yöneticilerimiz de vardır. Kendilerine iş çıkarmamak ya da bildiğini okumak için yapılabilecek bir çok hizmete engel olmuşlardır.

Adıyaman Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğündeki arkadaşların çabası ve kurumun mevcut imkanları ile yapabilecekleri fazla bir şey yok bildiğim kadarıyla. Sadece o insanlarımızı tespit etmek, varsa aileleri ile iletişim kurarak sorunu çözmek, o kadar.

Bu yüzden şehrimize “Huzurevi” veya “Yaşlı Evleri Sitesi” yapılması önerimi ısrarla yineliyorum. Farklı bir alternatif yoksa eğer bunu en kısa zamanda yapmak hem şart, hem vazife, hem de borçtur.

Özellikle de rahmet ve mağfiret mevsimi olan Ramazan ayını idrak ettiğimiz bugünlerde bu konuda gerçekleştirilecek bir başlangıç, bir girişim ya da bir teşebbüs ayrı bir anlam kazanır.