Gözü kör bir gecenin masum celladı şüphe. Kemiriyor içimi insanlığa güvensizliğin.
Ah şu"güvenmek"denen mesele, ya sen bana uymuyorsun veyahut ben sana... O kadar kolay mı ki hayat. Ne tokatlar atıyor hissiyatının allı yanağına. Hele de bir heyelan oldu muydu beyninde başa bela. Nereden geldiği belli olmayan ağrılar. Bir de insanlar var biliyorsun. Güvenine tek mermilik bir kurşun sıkıp taa orta yerine yaşamasına ihtimal bile bırakmaz o vakit.
O zaman anlarsın işte güvenebilmenin değerini. İş işten geçmiştir oysa, başrolde şüphe bundan sonra. Ne acı ki her duyduğuna, gördüğüne şüpheyle bakar durursun ne acı. Oysa ki ne kadar da güzeldir,sırtını bir duvara yaslayıp oturmak. Yıkılmayan dağ gibi hissedersin kendini, insanlığından utanç duymayarak. Hayat güzel dersin ufka bakarak.
Yazık yıkılan güven duvarına.Yazık içimizi kemirip duran şüphe kurduna. Yazık insanımıza ve de insanlığımıza.
Instagram:nazantstnypcofficial
Nazan Taştan Yapıcı
