Rüzgar bir sayfasını daha alıp götürdü yaşanmışlığın. Başka bir şeylere dokunmadan, sessizce öyle.
Geride bir yığın kırık dökük kalmıştı oysa,zerresini bile gözardı etmeden biriktirdiğim. Bir yerlerde bunlara hatıra diyorlardı, diğer adı yaşanmışlıklar.
Biliyormusunuz ben yaşanmışlıklarla yaşarım.Silüeti yüz çevirmiş gecenin, en hüzünlü şarkısını söylediği anda daha da fazla...
Geceyi kim takar oysa, hüzün varsa havada. Siz duydunuz mu bilmem, ama ben duydum, gece konuşuyordu. Hayır kesinlikle uyduruyorum, gece konuşmuyordu. Ben konuşuyordum hem de kendi kendime. Yoo deli değilim. Hatta şarkı bile söylüyorum kendi kendime.
Rüzgar gecenin kuytuluktan ilham alan karanlığına rağmen uğulduyordu. Gürültülü bir yalnızlığa davetiye çıkarıyordu sesi.
Yüreğimin izbe karanlığında ise, benim hüzünlü şarkım çalıyordu. Yalnızlığım bana iyi geliyordu. Ve rüzgar, zamandan yeni sayfalar koparmaya hazırlanıyordu.
Instagram :nazantstnypcofficial
Nazan Taştan Yapıcı
